uchybienie — n I 1. rzecz. od uchybić. 2. lm D. uchybienieeń «usterka, nieścisłość, wada, błąd» Uchybienia w wykonawstwie. Poważne uchybienia w sztuce lekarskiej. Uchybienia w stylu. 3. lm D. uchybienieeń «wykroczenie przeciw jakimś normom, czyn niewłaściwy;… … Słownik języka polskiego
mundur — 1. Obraza munduru «uchybienie osobie noszącej mundur, uchybienie godności żołnierza» 2. Splamić mundur «popełnić czyn niegodny tego, kto nosi mundur»: (...) splamił mundur współpracą z okupantem. K. Kolińska, Orzeszkowa. 3. Włożyć, przywdziać… … Słownik frazeologiczny
obraza — ż IV, CMs. obrazazie zwykle blm 1. «obelżywe wyrażenie się o kimś, zachowanie się względem kogoś, uchybienie czyjejś godności osobistej; zniewaga» Obraza czynna, słowna. Śmiertelna obraza. Darować komuś obrazę. Ścierpieć obrazę, nie ścierpieć… … Słownik języka polskiego
powiesić — pot. Powiesić kogoś na suchej gałęzi «powiedzenie wyrażające czyjąś niechęć, złość w stosunku do kogoś»: (...) powiesiliby nas na suchej gałęzi za najmniejsze uchybienie. Roz bezp 1996. Siekierę można powiesić zob. siekiera … Słownik frazeologiczny
afront — m IV, D. u, Ms. afrontncie; lm M. y «obraźliwe, lekceważące zachowanie się wobec kogoś; postępek mający na celu uchybienie, ubliżenie komuś; zniewaga» Afront towarzyski. Robić komuś afronty. Ścierpieć, znieść afront. Afront kogoś spotkał. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
despekt — m IV, D. u, Ms. despektkcie; lm M. y przestarz. «uchybienie komu, ubliżenie, afront, obraza» Uważać co za despekt. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
fant — m IV, D. u, Ms. fantncie; lm M. y 1. «przedmiot do wygrania na loterii» Fant loteryjny. Losować fanty. 2. «w grach towarzyskich: przedmiot składany do wykupu za uchybienie któremuś z przepisów gry» Dawać, dać fant. Wykupić fant. Wykupić się… … Słownik języka polskiego
grzech — m III, D. u; lm M. y 1. «w doktrynach religijnych: złamanie zakazu zagrożone sankcjami nadnaturalnymi (np. karą pośmiertną), wymagające oczyszczenia za pomocą ustalonych przez religię praktyk» Ciężki, powszedni grzech. Pokuta za grzechy. Dopuścić … Słownik języka polskiego
mankament — m IV, D. u, Ms. mankamentncie; lm M. y «brak, niedostatek czegoś; wada, błąd, usterka, uchybienie» Drobne, niewielkie mankamenty. Mankamenty w organizacji pracy. Naprawić, usunąć mankament. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
nieformalność — ż V, DCMs. nieformalnośćści; lm MD. nieformalnośćści «niezgodność z obowiązującymi ustawami, uchybienie wobec przepisów» Popełnić jakąś nieformalność. Wykryć nieformalność w postępowaniu administracyjnym … Słownik języka polskiego
